Van hypotheekadvies naar de zorg bijzonder?

Fred Toebes, nu eind vijftig, vindt zijn levensverhaal zelf niet zo bijzonder. Ik vind dat wel en leg zijn verhaal graag vast.

Als jonge jongen werkte hij jarenlang als visboer op de markt. De financieel adviseur van hun gezin had gezegd: “als je ooit een keer iets anders wilt, bel me dan”. Daar maakte hij gebruik van toen hij zich niet langer kon verenigen met de visie van het visbedrijf. Hij werd verzekeringsadviseur in Twente, later in het midden van het land en behaalde alle hiervoor benodigde papieren. Na een aantal jaren solliciteerde hij op een baan bij een adviesbureau. Omdat het bedrijf ‘niet klopte’ nam hij ontslag en trad hij voor vier dagen per week in dienst bij een vriend die ook een adviesbureau had. Hij vulde lange dagen met hypotheek- en pensioenadvies. Tót de invulling van de extra vrije dag in zijn werkweek zorgde voor een omslag in zijn carrière. Een advertentie in de krant trok zijn aandacht: invaller gezocht in de gehandicaptenzorg. Aangezien hij een verstandelijk gehandicapte dochter heeft en hij acht jaar lang had geholpen bij speciale vakanties sprak hem dat wel aan.

UITPROBEREN

Nu zo’n negen jaar geleden startte hij als ongeschoolde kracht. Als man had hij een pré. In vier jaar deed hij, naast zijn werk, de opleiding SPH (sociaal pedagogisch hulpverlener), die hij zelf voor de helft betaalde. Toen er bij de zorginstelling nieuw gebouwd werd, wilden ze graag dat hij volledig in dienst kwam. Dat was het moment waarop hij de financiële wereld achter zich liet.   Financieel betekende dit wel het nodige voor het gezin, want de inkomsten daalden aanzienlijk. Freds vrouw stond achter zijn keuze en ze pasten het uitgavenpatroon aan. Ze hebben er nooit spijt van gehad.

Fred vindt de switch van financiën naar zorg niet groot. “Als adviseur ga je om met mensen en in de gehandicaptenzorg ook. Voor mensen die een hypotheek willen ben je ook zorgend bezig, het is alleen een kortstondig contact”. Hij maakte als financieel adviseur veel van zijn werk. Zijn leidinggevende zei over Fred dat hij de emotionele topverkoper was. Hij gaf open en eerlijk advies en dat kon ook nee-verkoop zijn. “Je kunt met je hart zorg leveren, ook in de financiële wereld”, zegt Fred. Misschien was hij nu nog wel financieel adviseur geweest als zijn laatste werkgever er geen potje van had gemaakt.

OMGAAN MET MENSEN

Als kind al wilde Fred iets met verkoop, omgaan met mensen. Zijn leerprestaties waren laag, het sociaal verkeer had meer zijn aandacht. Hij heeft niets met dood materiaal, techniek of  automatisering. Hij wil er zijn voor een ander, genieten van een ander.

Fred doet zijn werk binnen de gehandicaptenzorg met heel veel plezier. Hij werkt momenteel  in een woonsetting met 22 bewoners en 20 collega’s. Elke dag voelt hij dat hij van waarde is. Dat gevoel had hij destijds bij de vakantiekampen ook. Het werk is lichamelijk wel erg zwaar en hij weet niet of hij dit tot zijn pensioen vol kan houden. Maar daar maakt hij zich niet druk om. Binnen de organisatie zijn er uitdagingen genoeg. Hij kan nog een keer switchen van cliëntengroep of deelnemen aan kenniskringen. De organisatie wordt steeds professioneler en een stagiair begeleiden vindt hij ook leuk om te doen.

BOODSCHAP AAN DE LEZER

Fred heeft een boodschap voor de passieverhalenlezer:

” Als je jarenlang met tegenzin werkt ga dan wat anders doen. Kijk waar je passie, je droom, je wens zit. Er is vaak meer dan je denkt. Er kan wel een prijskaartje aan hangen, maar als je in je kracht staat ben je veel meer mens”.

Na het gesprek maak ik nog een foto van Fred in de tuin. Het kostte even tijd om een glimlach op zijn gezicht te krijgen. Het is net als tijdens het interview: Fred toont niet veel emotie, maar de inhoud van zijn verhaal is warm en betrokken.