met de neus vooraan staan

Charlene Berkhout staat graag met de neus vooraan. Dit vertelt ze mij tijdens een interview over haar loopbaan tot nu toe. Grappig is dat Charlene altijd degene is die anderen interviewt en vandaag zijn de rollen omgekeerd. ‘Heel raar, maar ook erg leuk’, vindt ze. Charlene is een jonge vrouw, heeft een partner en twee kinderen. Toen ze achttien was wilde ze bij de politie, maar ze was toen nog maar een snotneus. Iets wijzer geworden en met wat werkervaring bij V&D kon ze op haar negentiende naar de politieacademie in Lochem en achttien maanden later was ze agent. In blauw op straat, met een vuurwapen! Tjonge, dát was wat. Ze had een fantastische tijd. Ze maakte veel mee, en zag ook dat ze bij verdrietige gebeurtenissen erg van waarde kon zijn. Na een paar jaar veranderde haar leven. Het eerste kind werd geboren en de combinatie van het werk van haar vriend als zelfstandig horeca-ondernemer, het moederschap en onregelmatig werken begon haar op te breken.  Ze hield het niet vol en kreeg eerst tijdelijk, en later voor vast, een andere baan bij de politie als planner. Ze had het naar haar zin, maar er bleef wat kriebelen bij de gedachte dat ze nog meer in haar mars had. Ze wilde niet terug naar het ‘blauw’, maar iets doen met schrijven, dingen meemaken, met mensen omgaan, met de neus vooraan staan. Dit vond ze in de vierjarige deeltijdopleiding tot journaliste bij Hogeschool Windesheim. Ze genoot mateloos.

Van ‘blauw op straat’ naar journaliste

De rode draad in haar loopbaan:  ‘met de neus vooraan staan’ kwam binnen de journalistiek ook volop tot uiting. Als journaliste moet je erg nieuwsgierig zijn en fingerspitzengefühl hebben om informatie los te krijgen. Als agent kun je nog wel eens wat middelen inzetten (handboeien of iemand meenemen naar het bureau), als journalist moet je het alleen met woorden doen. Het kostte moeite om de ambtelijke werkwijze als agent af te leren. Als je als journaliste in de verslaglegging namelijk net zo systematisch werkt als een agent: op die en die dag, zagen wij dat, hoorden dat, roken dat……. zullen er weinig opdrachtgevers in je geïnteresseerd zijn. Het was een prachtige tijd. Ze liep stage bij de Stentor en deed haar afstudeerproject over onvrijheid, waarbij ze zelf onvrijheid wilde voelen door zich 24 uur te laten opsluiten in een politiecel. Een opdracht voor de krant waarbij Prinses Beatrix haar pad kruiste was een hoogtepunt. De combinatie van opleiding, werk en privé ging goed, hoewel de sociale contacten even op een laag pitje moesten. Ze is haar vriendinnen dankbaar dat ze vriendinnen zijn gebleven.

Vrijheid

Charlene besloot freelance journaliste te worden. Ze was onthutst over de opmerking van een docent op de journalistiekopleiding, die zei dat er geen droog brood te verdienen was in journalistiek en een overstap naar de communicatie wellicht beter was.  Charlene liet zich niet beïnvloeden en heeft genoeg werk. Ze doet momenteel opdrachten voor de zorginstelling Pluryn, de Gemeente Apeldoorn en de Stentor.

Ze wil graag vrijheid en ze heeft gemerkt dat het niet goed is om opdrachten aan te nemen waar ze niet blij van wordt. Maar vrijheid heeft ook een keerzijde. Als ZZP-er heb je geen collega’s en is het goed om er iets naast te doen. Zo af en toe pakt Charlene een cursus of opleiding mee, zoals stemacteren en improvisatietheater. Ze komt elke woensdagochtend om 6.00 uur haar bed uit om haar eigen programma te presenteren bij Radio en TV Apeldoorn. ‘Als ik daar ooit mijn geld mee kan verdienen’, roept ze. ‘Radio is nog intenser dan een artikel schrijven. Binnen 5 minuten moet je tot een goed verhaal komen. Er moet humor in zitten en het moet goed in balans zijn’.

Zo blijft er nog wat te dromen over. Een andere droom die ze nog wil verwezenlijken is een roman schrijven over haar opa. Ze heeft hem al geïnterviewd en ze verzekert me dat het boek er gaat komen.

Doe wat je leuk vindt

‘Doe wat je leuk vindt’ is het eerste wat Charlene als antwoord geeft op mijn vraag wat ze de lezers van dit passieverhaal wil meegeven. Als tweede concluderen we samen dat het erg mooi is als je op wat latere leeftijd een bepalende studie doet. Vanuit werk- en levenservaring kun je betere keuzes maken dan wanneer je van de middelbare school af komt. Evengoed kun je later nog weer andere keuzes maken. Als werken tot 70 jaar gewoon wordt, dan is het toch prachtig als je meerdere verschillende beroepen hebt kunnen uitoefenen.

Meer weten?

Wil je meer weten van Charlene? Bekijk de Facebookpagina van woordelijk.nl, ontmoet haar op Linkedin of lees haar blogs via woordelijk.nl onder ‘Eigen Kijk’.